Verkenning Hoyax trailrun – part 1

De schade als gevolg van mijn valpartij gisteren valt (no pun intended) al bij al nogal mee: twee ferme blauwe plekken die gelukkig enkel pijn doen als ik er op druk en geen ontsteking.

Vandaag is het rustdag en dus besluit ik mijn mountainbike nog eens van stal te halen om het parcours voor de Hoyax trailrun te verkennen. Aan de hand van het plannetje op de website en een stafkaart probeer ik het parcours zo nauwkeurig mogelijk te bepalen. Bepaalde stukjes kan ik echter niet terugvinden op de kaart.

Omdat ik pas laat vertrek, besluit ik me te beperken tot de bovenste lus van de ‘acht’. De opwarming bestaat uit een klein half uurtje fietsen (12 kilometer) naar het startpunt in Pollare.

Na 3 kilometer op het parcours blijft een tak ‘plakken’ aan het midden van van mijn voorband. Slecht nieuws. Ik besluit dat ik het probleem beter kan aanpakken nu ik nog in de bewoonde wereld zit en verwijder de tak. Pssssst…

Ik haal de binnenband eruit, neem een nieuwe binnenband en… oh shit! Blijkbaar heb ik nog steeds mijn ritme niet teruggevonden na de vakantie: zaterdag stond ik aan de muur zonder hartslagmeter, dit keer heb ik geen pomp bij! Een vriendelijke bewoner helpt me gelukkig uit de nood en een beetje later ben ik weer op pad.

Vanaf kilometer 5 wordt het leuk met als hoogtepunt een stuk tussen kilometer 8 en 9. Een lange broek kan hier van pas komen .

Rond kilometer 11,5 staat op het plannetje een wegje aangegeven dat ik niet kan terugvinden. Ook het punt waar we normaal zouden moeten uitkomen is volledig afgesloten. Benieuwd hoe dit 25 september zal uitpakken!

Aan het einde kom ik uit op het baantje langs de spoorweg dat we zondag al gelopen hebben en na iets meer dan 20 km zit de verkenning erop. Dit deel van het parcours is golvend maar bevat geen echte kuitenbijters. Eenmaal de Dender over zal het wel een ander verhaal zijn!

Het begin en het einde van de bovenste lus vallen wat tegen, maar dit wordt grotendeels goedgemaakt door het fantastische middenstuk (km 5 – 13). Er worden meerdere kilometers op straat gelopen en ook vele wegjes zijn (gedeeltelijk) verhard (betonnen dals, bricaillon etc.). Een paar keer moet een drukke baan worden overgestoken (bijv. 2x de Brakelse steenweg). Hopelijk staan hier binnen enkele weken seingevers!

Voor het grootste deel van het parcours lijkt een dempende zool – die idealiter de scherpe stenen wegfiltert – mij het meest aangewezen. Echter, als het parcours er op 25 september bijligt zoals vandaag dan zouden goede trailschoenen op sommige stukken toch goed van pas komen! Misschien zit er niks anders op dan (zoals Josse al herhaaldelijk heeft gesuggereerd) met 2 paar schoenen te lopen…